وفای بی وفایان کرده پیرم برم یار وفا داری بگیرم، اگر یار وفاداری ندیدم، سر قبر وفاداری بمیرم
با وفا دوستت دارم

شب ها چراغ دلت رو روشن بذار تا فرشته ها راه پاکی رو گم نکنن
شب های بی فرشته سنگین میگذره
مثل روز های بی تو . . .

HIS
HIIS
HIIIS
HIIIIS
HIIIIIS
HIIIIIIS
HIIIIIIIS
HIIIIIIIIS

Be khatere to tamamedonya ro saket kardam ke behet begam DOOSET DARAM

کاش آن لحظه که تقدیم تو شد هستی من میسپردم که مراقب باشی
جنس این جام بلورست
پر از عشق و غرور است
مبادا که بازیچه شود
میشکند . . .

نگاه ساکت باران به روی صورتم دزدانه می لغزد. ولی یاران نمی دانند که من دریایی از دردم.
به ظاهر گرچه می خندم ولی اندر سکوتی تلخ میگریم

آسمان دلم از اخترو ماه تو گرفت، آسمان دگری خواهمو ماه دگری
نظری از لطف به من کردو سراپایم سوخت، آرزو دارم از آن چشم نگاه دگری

روزگاری مردم دنیا دلشان درد نداشت
هر کسی غصه ی اینکه چه میکرد نداشت
چشمه ی سادگی از زمین می جوشید
خودمانیم زمین این همه نامرد نداشت

یکی قشنگیه منظره رو می بینه ، یکی کثیفیه پنجره
این تویی که تصمیم میگیری چی ببینی
امیدوارم همیشه قشنگ ببینی حتی از یک پنجره ی کثیف

به انتهای شب که میرسیم چیزی در درونم انگار میمیرد
آرام آرام...
و خیالم خیس می شود درتاریکیه دیدگلن توزمان میگذرد و من همچنان برای تو می نویسم
عجب برفی می آید من آوازم را در سپیده ی برف پنهان می کنم
و بی تو بی قرار می شوم

آن شب که دلی بود به میخانه نشستیم
آن توبه ی صد ساله به پیمانه شکستیم
از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم

اگر می خواهید در زندگی دوستان وفادار و یاران غم خوار داشته باشید ، کم و خیلی دیر با مردم دوست شوید...

دیرگاهیست که تنها شده ام
قصه غربت صحرا شده ام، وسعت درد فقط سهم من است، باز هم قسمت غم ها شده ام، من که بی تاب شقایق بودم، همدم سردی یخ ها شده ام، کاش چشمان مرا خاک کنید، تا نبینم که چه تنها شده ام

 نوشته شده توسط پیمان در شنبه 87/3/4 و ساعت 5:50 عصر | نظرات دیگران()